Bir yere ait olmak veya yaln�zca olmak.

Bir yer olmak g�z ve beyin gibi, t�m�n�n birlikteli�i gibi...

.

Neleri kaybediyoruz, neleri ka��r�yor, nelere susam�� ve nelerden de y�lg�nl��a d��m���z. Can pek de bir �ey istemiyor art�k, �l�m d��e�inde yatan gibi.

Doygunlu�uyla, p�r�lt�s�yla ya�am kendisini �retir hani; ac�mas�zl���ndaki g�zelli�inde, hep bir do�u� vard�r. Peki nerede, anlaml� do�u�? Nas�l bir i�e d�n��, nas�l kabullenme, yok saymak, �retmektir ki var etmeden varl��a bo�mak ? Bu, varl�k m�d�r yoksa var olmak m�? Nas�l bir ya�amda bir yere ait olursunuz da hem var olursunuz?  

�ki iyili�in ikisi birden olmazm��; delilerin de, vel�lerin de vatan� yoktur yani..

Dostoyevski, ya�am� mutluluk anlam�nda kavramaya, ya�amaya �al��an�, " Otlar�n bal�n� yalamak " diye bi�imlemi�. Bir kuyunun a�z�ndan i�eri d��mek �zereyken bir par�a ota tutunmu� ve a�a��da da bir ejderha beklerken tutundu�u otun dibini bir fare kemirmeye ba�lam��. " Ne kal�r bize " diye soruyor, " otlar�n bal�n� yalamaktan ba�ka? ".

Kimi zaman �aresizlik duygusunu adland�rmak zor geliyor. Ya�ad��� ne t�r bir �aresizlik, ilgilenmiyor bile insan! Ya�am�ndaki g�zel �eyleri �o�altmaya nas�l olanak bulaca��n� d���nm�yor bile!.

Eski, so�uk �lkenin yazar� i�imi �s�tm�yor. Yetmiyor. S�cakl�k, �s�nmak istiyorum... Kendimi kand�rmadan ama! G�� ne kadar keskinse, o kadar da so�uk ve aldatm�yor insan�.

Peki, ben �imdi neye inanaca��m?...