Ben� kendim... kim - im... Ben kendimim... imim... im... evet, ben imim... Hayat�n her zaman her �ey oldu�una, bazen hi� bir �ey olmad���na inanan birisiyim. Akdeniz� in �ukurova� s�nda d�nyaya g�zlerini a�an, zamanla, inatla g�nl�n� Ankara r�zg�r�na kapt�ran, denizi olmayan bu �ehrin a����n� kapatmakta �srarl� bir iyimserim.

 

Hepsinden �nce insan�m; olabildi�imce! Sonra bir hekimim ve kad�n olarak var olmaktan, mutluluk duyan �ocuksu bir insan�m. �ocuklar� izleyen bir izciyim. Onlar�n hayatta bir iz, bir giz oldu�una inanan bir g�zel - im. Aynalara ve kendine k�smeyen bir bar��severim. Ama b�t�n d�nyada olan bitenlere k�sen bir bar��sever! Bar��� ve seveni bulman�n g��l���n� ya�am��, dostu, dostlu�u hep aram�� bir g�n�l dostuyum. Kendime dostum. Ama en b�y�k d��man� da kendi olan bir al�a��m ayn� zamanda. Zamana fark atmaya ve kaz�klamaya �al��an bir sarkac�m; sallanmaktan hi� ho�lanmayan! Hep on ikiye hedefli bir an�m.

 

Elimden geldi�ince yapt���m her �eyin en iyisini yapmaktan yanay�m. Do�ru olmay�, dobra dobra konu�may�, s�z� ve �zerinde durmay� sevenim.

        

Bazen unutur, d�� kurar�m. Sevdiklerime, sevdi�im �eylere d��k�n�m. Bo�luktan, hi�bir �ey yapmamaktan nefret ederim. Hayat� ve insanlar�n hayata verdi�i rengi severim. �nsanlara ve kendime �ok g�lerim� Hem de �ok!

         

R�zg�ra kap�lm�� gibi giderim ama bazen r�zg�r�m� yitiririm. Az biraz tembelim. Sab�rl�y�m ama heyecanland���mda sab�rs�z�m. Arada bir deli olup olmad���m� d���n�r�m. Y�re�im hayata kar�� a�kla doludur. Bu sebeple baz� anlar yerle bir olurum...

 

Can�m istemezse bir o kadarda cimri olurum hayata ve insanlara kar��; Harpagon yan�mda bonk�r kal�r. 

 

�l�m�n hep vakitsiz oldu�unu d���nen bir periyim. Yine de her sabah ya�ad���ma ��krederim...

 

San�r�m, babam�n dedi�i kadar�yla ben deniz gibiyim. Dalgalan�p dalgalan�p durulur, bazen cam gibi duru, bazen de bulan�k olurum. Bu ya��na kadar kendisine ve hayata a��k, i�indekilerle ya�amaya al���k bir melankoli�im.